“Meisje met de sensor”, groot doek 140cm x 100cm.

Dit is mijn dochter Janneke. De sensor is een kostbaar hulpmiddel (een parel), voor jongeren met diabetes type 1. Deze ziekte is echt iets anders dan diabetes wat je op oudere leeftijd kunt krijgen (90% vd mensen met diabetes).Diabetes type 1 is een autoimmuunziekte waarbij je lichaam totaal geen insuline meer kan maken. Hierdoor moet je continu, dag en nacht, zelf je glucose concentratie in je bloed constant gaan houden. Dit doe je door bloed te prikken en te kijken hoe hoog de concentratie is. Dan stel je bij met insuline en bij te weinig glucose (een hypo) moet je snel glucose eten (dextro). Doe je dit niet dan wordt het levensbedreigend, kom je in een coma en kun je dood gaan. Voor alle koolhydraten die je eet of drinkt moet je de juiste hoeveelheid insuline spuiten in je buik. Dus wegen en uitrekenen mbv de verpakking hoeveel KH er per 100gram inzitten om te weten hoeveel je moet spuiten. In brood en rijst bijvoorbeeld zitten veel koolhydraten. Dat mag niet teveel zijn (krijg je een hypo) en niet te weinig (dan moet je nog een keer spuiten. Een zeer belastende ziekte die steeds meer kinderen en jongeren krijgen en die ze hun hele leven moeten “dragen”.Tegenwoordig zijn er gelukkig hulpmiddelen zoals deze sensor die met een naaldje in de arm geschoten is en waarbij je met je smartphone je glucose concentratie in je bloed kunt scannen. Maar het is een concentratie bij benadering, want de sensor zit niet in de bloedbaan en geeft de concentratie van een kwartier geleden aan. Tegenwoordig kunnen de sensors ook een alarm geven op je smartphone als je in een hypo komt. Dat is ‘s nachts wel een hele vooruitgang. En daarom is het een “parel” voor iedereen met diabetes type 1. Vandaar.